26/12/1386
احمد سپیداری
چهاشنبه سوری – یا به عبارت دیگر جشن آتش – فرا می رسد. جشنی مردمی که گویا برای برخی جز عزا چیزی نیست. عزاست چون با ضوابط ذهنی آنان همخوان نیست. عزاست چون مردم را به خیابان ها می کشد و فضای عمومی تحت سلطه ی پلیسی را برای یک شب هم که شده به هم می ریزد. عزاست زیرا به جشن مردمی مخالف و منتقد گرایشات ارتجاعی تبدیل شده، و عزاست زیرا یک تک فرهنگی کینه جو و مهاجم به فرهنگ های باستانی و نو اندیشانه ی این مرز و بوم را به چالش می گیرد.
هر سال، از هفته ها قبل از این مراسم، هجوم تبلیغاتی علیه این جشن بزرگ و باستانی آغاز می شود. رادیو، تلویزیون، روزنامه ها، و کلیه ی رسانه های کشور پر از گزارش و تصاویر فجایع حاصل از برگزاری این جشن می شود. آمار مرگ و میر ناشی از سوختگی و انفجار مواد محترقه بزرگ نمایی می شود. سازمان ها هشدار می دهند، آتش نشانی به حالت آماده باش در می آید و در نهایت جوی ساخته می شود که گویا شب چهارشنبه سوری شبی ست برای ابراز جاهلیت و لمپنیزم و این مسئولان با فکر و مسئول شهری و کشوری اند که دلسوزانه تلاش دارند با اینگونه خردستیزی ها مقابله کنند.
کسی نمی پرسد پس چرا برگزاری این همه جشن آتش و آتشبازی در سطح جهان نه کشته ای می دهد و نه کسی را بر می آشوبد و تقریبا کمتر جشن مهم و فراگیر مردمی است که آتش و آتشبازی در آن نقشی نداشته باشد. آیا نمی توان با تولید محصولات آتشبازی ایمن از بار این خطرات کاست ( البته توصیه به وارد کردن این روزها حمایت مسئولان را بیشتر جلب می کند)؟ آیا نمی توان پارک ها را موظف کرد در کنار انواع و اقسام مراسم سیاسی- شبه مذهبی، برای یک روز در سال هم که شده محل برگزاری ایمن تر اینگونه مراسم شوند، آیا نمی شود به جای بسیج سراسری نیروهای انتظامی برای ممانعت از حضور مردم در فضای عمومی شهرهای متعلق به خودشان، نیروهای کمکی به آتشنشانان داد، از مردم کمک گرفت و مساعدت کرد جشن چنذین هزارساله ی یک ملت به خوبی و خوشی برگزار شود؟
اینکه عده ای با مردم و هر جشن مردمی شان مخالف باشند، امر غریبی نیست، اما نباید اجازه داد فجایع حاصله به پای این جشن نوشته شود. این عناد و سوء مدیریت مسئولان است که فاجعه می آفریند و باید به آن پایان داده شود و این کار اگر خردی در کار باشد، به سادگی قابل انجام است. برگزاری جشن و اعیاد ملی حق مردم است، اشغالگران هم حتی در بسیاری از موارد به این حق گردن گذاشته اند، چه رسد به حاکمان مدعی برآمده از انتخاب مردم.
باز هم آتش کوچه ها و خیابان ها را روشن خواهد کرد و مردم ما جشنشان را با عظمت و شور و نشاط همیشگی برگزار خواهند کرد.مردم مخالفان چهارشنبه سوری - جشن آتش - را مخالفان واقعی با خود و حق آزادی برگزاری جشن های ملی خود می شناسند و وقعی به تدابیر آنان نخواهند گذاشت. فجایع برآمده از عدم حمایت از برگزاری سالم و ایمن این جشن، بیش از همه بر دوش همان هایی ست که آن را سرکوب و نا ایمن می کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر