بیگانه بیگانه است
(نقدی بر نوشته ی آقای ابولفضل فاتح)[1]
م. الفبیگانه بیگانه است چه داخلی و چه خارجی و از میان این دو دشمن، شاید نوع بیگانه ی داخلی، دشمن خطرناک تری باشد، چون ضربه های وحشتناک و نابودکننده تری وارد می کند. چنانچه شاهدیم دولت احمدی نژاد با پشتیبانی حاکمان جمهوری اسلامی چه ضربه های خطرناکی به کشور ما وارد کرده و تا کنون کشور ما را چندین بار تا مرز جنگ کشانده که اگر حضور قوی جنبش صلح در سطح دنیا نبود، تاکنون این دولت بیگانه با مردم این سرزمین به مقصود رسیده بود و جنگی را به این ملت تحمیل کرده بود.
اگر هدف مشخص و درستی در کار باشد، گفتگو و مذاکره کار بدی نیست. باید به خاطر داشت که در حتی در زمان جنگ ویتنام، اگرچه آمریکا با انواع بمب و سلاح به ویتنام حمله می کرد، ویتنامی ها از یکسو از خود دفاع می کردند و از سوی دیگر بر سر میز مذاکره نشسته و ضمن داشتن انعطاف لازم، بدون زیرپاگذاشتن اصول خود، با آمریکا به مذاکره می پرداختند و نهایتا چنان شد که دیدیم. دولت جمهوری اسلامی درست برعکس رفتار می کند و به جای مذاکره به فحاشی و افراط گری می پردازد و به نظر من با آگاهی کامل به ایجاد یک اتفاق نظر جهانی علیه ملت ایران، بهترین کمک ها را می کند و متاسفانه شرایط جهانی را هرچه بیشتر به ضرر ایران تغییر می دهد.
همین سیاست قلدرمنشانه در داخل نیز جریان دارد. در چنین شرایطی، پیشنهاد آقای فاتح به منظور تعامل و گفتگو با کودتاچیان حاکم برای جلوگیری از توطئه بیگانگان به چه معناست. هیچ عقل سالمی با مذاکره و گفتگو مخالفتی ندارد. چیزی که با آن مخالفت می شود، نه گفتگو که تن دادن و تسلیم شدن است. از صحبت های شما بوی تسلیم می آید. شما کدام نشانی حاکی از انعطاف این دولت پادگانی و بوجود آمدن قابلیت گفتگو در آن را تشخیص داده اید؟ لطف کنید به ما هم نشان دهید. این حاکمیت که تا کنون حاضر به نشان دادن کوچکترین انعطافی نشده. این ها حتی حاضر نشدند حق قانونی کسانی که در زندان اعتصاب غذا کردند و به درخواست مردم از اعتصاب خود دست کشیدند، را برای ملاقات با خانواده هاشان محترم بشمارند. آن ها درگیری با بیگانگان را راه فرجی برای نجات خود می دادند که به بهانه ی آن به سرکوب هرچه بیشتر در داخل بپردازند. پس چگونه است که شما فکر کردید ، به خاطر برخی خطراتی که کشور را تهدید می کند، حاضر به دادن امتیازاتی به شماها باشد تا به اصطلاح تمام مردم را پشت سر خود جمع کنند. مطمئن باشید این امتیازات اگر هم به شکل بسیار محدود داده شود به سرعت و با فضاحت بیشتری پس گرفته می شود و تنها نامی به عنوان " خائنین بر ملت و کشور" برای شما باقی می گذارد.
آقای فاتح! ما در عصر جنگ سرد به سر نمی بریم. آن دوران گذشته است. ما در عصری به نام عصر جهانی سازی شرکتی زندگی می کنیم. نمی دانم هیچگاه به این نام فکر کرده اید و دلایل این که آن را " جهانی سازی شرکتی " می نامند را متوجه شده اید یا خیر. در این عصر این شرکت ها هستند که دنیا را می چرخانند و یکی از قدرتمندترین این مجموعه از شرکت ها، شرکت های صنعتی - نظامی هستند. این شرکت ها برای بقای خود باید اسلحه بفروشند. برخی از آن ها نام آمریکائی دارند، برخی انگلیسی، و برخی روسی. اما مطمئنا بیشتر صاحبان واقعی این شرکت ها نام فامیل های مشترک محدودی دارند. صنایع نظامی در کشورهای جهان سوم هم عملا شعبه هایی از همین شرکت هاست. در این دوران، فعالان راه صلح، بهترین راه مبارزه با این شرکت های صنعتی – نظامی جهانی را که کارشان همانا ایجاد جنگ و تخریب و بستن قراردادهای چندین میلیاردی به بهانه ی بازسازی است (به جنگ عراق و افغانستان توجه کنید)، تقویت جنبش صلح می دانند. آن ها بسیج کردن مردم زیر پرچم یک طرف جنگ برای جلوگیری از احتمال حمله از سوی طرف دیگر را به هیچ عنوان کارساز نمی دانند. ائتلاف حاکم بر کشور ما دست کمی از بوش و دیک چینی و سارکوزی و ... ندارد، فقط نوع جهان سومی آن است و می داند که با گرفتن پز ضدامپریالیستی هم می تواند برای خودش وجه دروغین بسازد و هم این شعار را تخریب کند. آنان با عمل خود قدم به قدم به جنگ دامن می زنند و مطابق میل و خواسته ی جناح جنگ طلب جهانی عمل می کنند.
آقای فاتح! شما با این پیشنهاد خود، دشمنان جنبش سبز را جری تر کردید و آن ها باشنیدن این پیشنهاد شما نه تنها نفس راحتی می کشند و تصور می کنند فکرهای ناقصشان درست است و به زودی از دست جنبش سبز راحت می شوند، بلکه به ترکتازی خود در سطح بین المللی افزوده و شرایط را برای ایران سخت و سخت تر می کنند. این جنگ - به نظر آنان محدود - منافعی برای آن ها در پی دارد. آن ها خیال می کنند چنین بازی خطرناکی آن ها را از شرایط سخت داخلی نجات می دهد. این پیشنهاد شما نه تنها ضربه به جنبش سبز است بلکه در خدمت سپاه پاسدارانی است که اکنون بیشتر فرماندهان میلیاردر آن در شرکت های خصوصی خود محصولات و خدمات نظامی تولید یا تجارت می کنند و به ارتش و سپاه می فروشند - شما باید بهتر از ما از قضایا خبر داشته باشید.
راه مبارزه با نیروی "بیگانه" پشتیبانی از این حاکمان بیگانه با استقلال، آزادی و منافع ملی ما نیست. راه آن تقویت صفوف جنبش سبز با ابراز تنفر از جنگ و سیاست هایی ست که ما را به گرداب آن می کشد. راه مبارزه با نیروهای بیگانه امروز سردادن هرچه گسترده تر شعار صلح در سطح ایران و جهان و تقویت هرچه بیشتر جنبش صلح است.
[1] گذرگاه خطیر و روزنه های عبور- ابولفضل فاتح – راه سبز -30 مرداد 1388
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر