مونسانتو[1]، قاتل زنجیره ای جی ام[2] و خودکشی کشاورزان در هند
نویسنده: آلجاندور نادال، لا جورنادا برگردان: هما احمدزاده
انقلاب سبز مرد. گونه های پیوندی و پرمحصول که موجب می شد تولید غلاتی همچون گندم بسیار افزایش یابد، اما اثرات سوء جانبی بسیار زیادی داشت، ترجیح داده شد از بین برود.
بسته ی تکنولوژی ای انقلاب سبز باعث شوری شدید خاک، استثمارشدید، بندآمدن آب های زیرزمینی و آلودگی شدید توسط همه ی انواع ضدآفت ها شده است. و مهمتر از همه تخم بحران اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی را در سراسر زندگی کشاورزان فقیر هند پاشیده است، که هرساله کلی کشتار می دهد. برای مثال: آنیل خوندوا شیند[3]، زارع فقیری از منطقه ی ویداربها[4] در ایالت ماهاراشترا[5]، دوماه پیش با خوردن سمی قوی خود را کشت. او سی ویکساله بود و در عرض چنددقیقه مرد. با تفاوت قیمت بین هزینه ی تولید و خرده فروشی، قادرنبود قرض هایی که برای تولید گرفته بود، بپردازد.
آیا این اتفاق نادری بود؟ به هیچوجه. وزیر کشاورزی هند ارقام زیر را تائیدکرده است: 100 هزار خودکشی بین زارعین طی سال های 1993 تا 2003 صورت گرفته است. و بین 2003 تا اکتبر 2006 هر ساله 16 هزار خودکشی دیگر بین کشاورزان به وقوع پیوسته است. در مجموع بین سال های 1993 و 2006 حدود 150 هزار خودکشی در بین کشاورزان صورت گرفته. یعنی طی 13 سال، هرروز 30 خودکشی.
دولت ماهاراشترا رقم 1920 خودکشی بین زارعین ویداربها بین ژانویه ی 2001 تا اوت 2006 را قبول دارد. سازمان کشاورزان اظهاردارد که 782 خودکشی کشاورزان طی سه ماه به وقوع پیوسته است. اطلاعات رسیده طی سه ماه نشان می دهد که بطور متوسط هر 8 ساعت یک خودکشی به وقوع پیوسته است.
چه شرایطی منجر به پدیدآمدن خودکشی حدود 30 زارع در هرروز شده است؟ گفته می شود که دلیل آن بدهکاری است، اما دلیل اصلی آن تحمیل تکنولوژی کشاورزی کاملا نامناسب، چه از نقطه نظر اقتصادی و چه از منظرمحیط زیستی، می باشد.
آنیل شیند تصمیم گرفته بود که پنبه ی بی تی[6]، گونه ی پنبه ای که توسط مونسانتو اصلاح زنتیکی شده است، و فرض براین بوده است که نیاز به آفت کش را کم وبازدهی محصول رابیشتر کند، بکارد. شیندا یک استثنا نبود. صدها کشاورز که در ایالات ماهاراشترا، آندرا پارادش، و کارناتاکا، پنبه ی اصلاح شده کاشته بودند، برای فرار از شرایط اسفبارکه هرساله بدتر می شد، دست به خودکشی زدند.
فسمت مهم این واقعه این است که پنبه ی بی تی مونسانتو نسبت به کرم کاسه ی پنبه تاحدی مقاوم بود، اما درمقابل سایر آفات های پنبه در هند، مقاوم نبود. زارعین مانند شیند که رو به پنبه ی مونسانتو آورده بودند، بدنبال کاهش هزینه ی آفت کش بودند که در کمال ناباوری مجبور به استفاده از این آفت کش ها شدند. ازهمه بدتر که آن ها سریع تر در دام بدهی گرفتارآمدند، زیرا که دانه های مونسانتو بسیار گران تر است.
در بسیاری از مناطق، وام دهنده های گذشته تبدیل به شبکه ای از دلالها و فروشنده های شرکت های بزرگ شدند و روش بازگیری بدهی آن ها، بارها مورد انتقاد قرارگرفته است.
وقتی شدیدا خودکشی شایع شد، دولت برنامه ی " کمکی" را دردست گرفت و به بازماندگان کشاورز مبلغ 2000 دلار کمک می کند. اما این مبلغ هم صاف تو جیب طلبکاران می رود و در واقع انگیزه ای پدید می آورد برای خودکشی بیشتر زارعین.
اما سیاستمداران در همه جا شبیه هم هستند. وزیرکشاورزی، شاراد پاوار[7] ، که از درگذشته زندگی کردن لذت می برد، همواره از شکوه انقلاب سبز سخن می گوید. پیام های سخنرانی هایش همواره یک چیز است: هند برای کمک به نجات کشاورزان فقیر از فقرو حل مشکل" گرسنگی" به غلات اصلاح شده ی ژنتیکی نیازمنداست. ممنون ازدولت که نصایح نئولیبرالی را بکار می بندد. منطقه اختصاس داده شده به پنبه ی اصلاح شده ی ژنتیکی در ناحیه ی ویداربها، فقط درعرض سه سال از 4/0 درصد به 15 درصد افزایش یافته است. درست درهمین مدت زمانی، میزان خودکشی کشاورزان نیز افزایش یافته است، که شرکت مونسانتو را بدترین قاتل زنجیره ای در تاریخ می کند. و یا اگر ما بخواهیم با کلمات، همانطور که شرکت ها با جان انسان ها بازی می کنند، بازی کنیم، می توانیم مونسانتو را بدترین قاتل زنجیره ای برروی سیاره بنامیم.
هزاران زارع که زندگیشان بخاطرافتادن در دام بدهکاران نابودشده است، به عنوان تنها راه فرار به خودکشی روی آورده اند. دراین روند آن ها شکست پروژه ای کشاورزی براساس "راه حل" تکنولوژیکی با چندین برابر تاثیرات سوء، و ازکار انداختن روابط اجتماعی ، را نشان دادند. چرا نباید به جای یورش بردن برای درآغوش کشیدن تکنولوژی چی ام، آثار زیانبار انقلاب سبزرا بهبودداد؟
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
نویسنده: آلجاندور نادال، لا جورنادا برگردان: هما احمدزاده
انقلاب سبز مرد. گونه های پیوندی و پرمحصول که موجب می شد تولید غلاتی همچون گندم بسیار افزایش یابد، اما اثرات سوء جانبی بسیار زیادی داشت، ترجیح داده شد از بین برود.
بسته ی تکنولوژی ای انقلاب سبز باعث شوری شدید خاک، استثمارشدید، بندآمدن آب های زیرزمینی و آلودگی شدید توسط همه ی انواع ضدآفت ها شده است. و مهمتر از همه تخم بحران اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی را در سراسر زندگی کشاورزان فقیر هند پاشیده است، که هرساله کلی کشتار می دهد. برای مثال: آنیل خوندوا شیند[3]، زارع فقیری از منطقه ی ویداربها[4] در ایالت ماهاراشترا[5]، دوماه پیش با خوردن سمی قوی خود را کشت. او سی ویکساله بود و در عرض چنددقیقه مرد. با تفاوت قیمت بین هزینه ی تولید و خرده فروشی، قادرنبود قرض هایی که برای تولید گرفته بود، بپردازد.
آیا این اتفاق نادری بود؟ به هیچوجه. وزیر کشاورزی هند ارقام زیر را تائیدکرده است: 100 هزار خودکشی بین زارعین طی سال های 1993 تا 2003 صورت گرفته است. و بین 2003 تا اکتبر 2006 هر ساله 16 هزار خودکشی دیگر بین کشاورزان به وقوع پیوسته است. در مجموع بین سال های 1993 و 2006 حدود 150 هزار خودکشی در بین کشاورزان صورت گرفته. یعنی طی 13 سال، هرروز 30 خودکشی.
دولت ماهاراشترا رقم 1920 خودکشی بین زارعین ویداربها بین ژانویه ی 2001 تا اوت 2006 را قبول دارد. سازمان کشاورزان اظهاردارد که 782 خودکشی کشاورزان طی سه ماه به وقوع پیوسته است. اطلاعات رسیده طی سه ماه نشان می دهد که بطور متوسط هر 8 ساعت یک خودکشی به وقوع پیوسته است.
چه شرایطی منجر به پدیدآمدن خودکشی حدود 30 زارع در هرروز شده است؟ گفته می شود که دلیل آن بدهکاری است، اما دلیل اصلی آن تحمیل تکنولوژی کشاورزی کاملا نامناسب، چه از نقطه نظر اقتصادی و چه از منظرمحیط زیستی، می باشد.
آنیل شیند تصمیم گرفته بود که پنبه ی بی تی[6]، گونه ی پنبه ای که توسط مونسانتو اصلاح زنتیکی شده است، و فرض براین بوده است که نیاز به آفت کش را کم وبازدهی محصول رابیشتر کند، بکارد. شیندا یک استثنا نبود. صدها کشاورز که در ایالات ماهاراشترا، آندرا پارادش، و کارناتاکا، پنبه ی اصلاح شده کاشته بودند، برای فرار از شرایط اسفبارکه هرساله بدتر می شد، دست به خودکشی زدند.
فسمت مهم این واقعه این است که پنبه ی بی تی مونسانتو نسبت به کرم کاسه ی پنبه تاحدی مقاوم بود، اما درمقابل سایر آفات های پنبه در هند، مقاوم نبود. زارعین مانند شیند که رو به پنبه ی مونسانتو آورده بودند، بدنبال کاهش هزینه ی آفت کش بودند که در کمال ناباوری مجبور به استفاده از این آفت کش ها شدند. ازهمه بدتر که آن ها سریع تر در دام بدهی گرفتارآمدند، زیرا که دانه های مونسانتو بسیار گران تر است.
در بسیاری از مناطق، وام دهنده های گذشته تبدیل به شبکه ای از دلالها و فروشنده های شرکت های بزرگ شدند و روش بازگیری بدهی آن ها، بارها مورد انتقاد قرارگرفته است.
وقتی شدیدا خودکشی شایع شد، دولت برنامه ی " کمکی" را دردست گرفت و به بازماندگان کشاورز مبلغ 2000 دلار کمک می کند. اما این مبلغ هم صاف تو جیب طلبکاران می رود و در واقع انگیزه ای پدید می آورد برای خودکشی بیشتر زارعین.
اما سیاستمداران در همه جا شبیه هم هستند. وزیرکشاورزی، شاراد پاوار[7] ، که از درگذشته زندگی کردن لذت می برد، همواره از شکوه انقلاب سبز سخن می گوید. پیام های سخنرانی هایش همواره یک چیز است: هند برای کمک به نجات کشاورزان فقیر از فقرو حل مشکل" گرسنگی" به غلات اصلاح شده ی ژنتیکی نیازمنداست. ممنون ازدولت که نصایح نئولیبرالی را بکار می بندد. منطقه اختصاس داده شده به پنبه ی اصلاح شده ی ژنتیکی در ناحیه ی ویداربها، فقط درعرض سه سال از 4/0 درصد به 15 درصد افزایش یافته است. درست درهمین مدت زمانی، میزان خودکشی کشاورزان نیز افزایش یافته است، که شرکت مونسانتو را بدترین قاتل زنجیره ای در تاریخ می کند. و یا اگر ما بخواهیم با کلمات، همانطور که شرکت ها با جان انسان ها بازی می کنند، بازی کنیم، می توانیم مونسانتو را بدترین قاتل زنجیره ای برروی سیاره بنامیم.
هزاران زارع که زندگیشان بخاطرافتادن در دام بدهکاران نابودشده است، به عنوان تنها راه فرار به خودکشی روی آورده اند. دراین روند آن ها شکست پروژه ای کشاورزی براساس "راه حل" تکنولوژیکی با چندین برابر تاثیرات سوء، و ازکار انداختن روابط اجتماعی ، را نشان دادند. چرا نباید به جای یورش بردن برای درآغوش کشیدن تکنولوژی چی ام، آثار زیانبار انقلاب سبزرا بهبودداد؟
[1]
[2]
[3]
[4]
[5]
[6]
[7]
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر