انتخابات- 5
انتخابات مدیریت شده ی مجلس هیچ دردی را علاج نکرد
انتخابات ریاست جمهوری اعلام نشده کلید خورده است
احمد سپیداری
1387/4/6
چندی پیش حاج آقا مهدوی کنی "بزرگ و ریش سفید" اصولگرایان که برای انسجام بخشیدن به مجموعه راستگرایان حکومتی با نمایندگی در مجلس خبرگان رهبری دوباره به صحنه علنی رودررویی ها وارد شده، اظهاراتی کرد که تامل برانگیز بود. او گفت: در ملاقات خود با آقاي احمدي‌نژاد به ايشان گفتم كه ما را ابزار فرض نكنيد. ما پيش و پس از انقلاب مبارز بوديم و با فساد و آنچه مخالف مصالح دين و كشور است مبارزه مي‌كنيم.(1) چنین واکنشی ابتدا به ساکن نبود. از مدت ها قبل نیز صف بندی شدید و غلیظی در درون جریان راست اصولگرا عیان شده بود، اما گروه های مختلف درون جناح راست منتظر نتایج وزن کشی در انتخابات بودند تا تعرض را برای به عقب راندن دیگری آغاز کنند. نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی شکست زیرجناح اصولگرا و پر مدعای احمدی نژاد را به روشنی عیان کرد و معلوم ساخت آن خیل عظیم مردمی که هیجان زده در اطراف اتومبیل او در شهرستان ها می دوند و اشک می ریزند احتمالا قابلیت تکثیر رای در همه ی شهرستان های محل عزیمتشان را نمی توانسته اند داشته باشند. این شکست برای این گروهبندی که با پشتیبانی مراجع اصلی قدرت و حزب الله تغییر ماموریت یافته ی ایران، قبضه ی مجلس و یورش بعدی به قوه ی قضائیه را برنامه ریزی کرده، بسیار گران تمام شد. برکناری دو وزیر موثر در به شکست کشاندن رئیس جمهور، یکی در امور اقتصادی و دیگری وزارت کشور واکنش رئیس جمهور به بی وفایی یاران اصولگرایی بود که در کار قدر قدرتی او و متحدانش سنگ انداخته بودند.
تشکیل مجلس جدید وجود یک صف بندی آشکار قابل پیشبینی را بیش از پیش مشخص ساخت. اگرچه این صف بندی هنوز دوام و قوام درستی در جهت گروهبندی های عمل کننده تحت عنوان اصولگرایان را نیافته و نباید از امکانات دولت و پشتیبانان طراز اول آن در هرم قدرت برای یارگیری نمایندگان با اهدای پروژه های بزرگ شهرستانی غافل شد، اما رد دو فوریت بودجه ی احتمالا خرج شده ی دولت برای مواجهه با بحران (2) و تعداد کم آرای حمایت از لایحه ی مذکور، و نیز آتش سنگین توپخانه های تبلیغاتی پیش از موقع انتخابات ریاست جمهوری در روزنامه ها، سایت ها و رسانه های دو زیر جناح، قطعی بودن آن را به نمایش گذاشت. واقعه ی دیگری نیز در مجلس رخ داد که قابل توجه به نظر می رسد. درست پس از این رای گیری و زمزمه ی اعلام انشعاب طرفداران احمدی نژاد از ائتلاف اصولگرایان، مهندس باهنر ضمن مخالفت با پیشنهاد انشعاب فراکسیون طرفدار دولت در مجلس، بطور تلوحی گفت چنین اقدامی با نشان دادن تعداد بسیار کم مدافعین دولت به ضرر آن ها خواهد بود و بهتر است اجرای اینکار را به زمان مناسب تری بیندازند.
مصاحبه های متعدد نمایندگان اصولگرا و استراتژیست های پشت پرده ی "رایحه ی خوش خدمت" با ویژه نامه های غیر دیجیتال روزنامه های یومیه، از رویارویی های تازه، و آشکار و رسانه ای شدن صریح صف بندی های تند و بی پروایی خبر می دهد که ممکن است در هفته ها و ماه های منتهی به انتخابات آتی ریاست جمهوری شاهدش باشیم.
باید متوجه بود که یکی از دعواهای اصلی موجود بر سر سکانداری انتخابات است. وجود مجلسی غیر منطبق با خواست زیر جناح ریاست جمهور معنای روشنی دارد که مهمترین وجه آن، عدم امکان قبضه کردن وزارت کشور است. و این وزارت خانه ای ست که نقش کلیدی در برگزاری انتخابات دارد. لاریجانی در ملاقات با احمدی نژاد پس از انتخاب بعنوان رئیس مجلس به صراحت به لزوم هماهنگی لازم برای تعیین یک وزیر کشور قوی اشاره کرد. اخیرا وزیر کشور سابق نیز از دلایل مخالفت های احمدی نژاد با او پرده برداشت و اعلام داشت رئیس جمهور قصد جایگزینی تعدادی از استانداران و فرمانداران را داشته که به لحاظ تاثیر این مقامات در انتخابات، آن تغییرها را به صلاح نمی دانسته و با موفقیت در برابر آن ایستادگی کرده است.(3)
سخنگوی شورای نگهبان نیز از لزوم بازنگری قانون انتخابات و نوشته شدن یک قانون جامع همچون اصل 44 توسط مجلس تشخیص مصلحت نظام صحبت به میان آورد.(4) تا در آن کاندید ریاست جمهوری از طرف احزاب رسمی کشور معرفی شود و تعداد آن ها نیز محدود به چند نفر باشد، تا کار از دست در نرود.
معضل دیگر معرفی کاندیدا از طرف گروهبندی ها و جناح های حاضر در مجلس برای انتخابات ریاست جمهوری ست. هم اکنون از گزینه هایی نظیر ناطق نوری، ولایتی، لاریجانی و قالی باف در میان اصولگرایان و خاتمی و کروبی در میان ائتلاف اصلاح طلبان سخن جدی تری به میان است، اما تردید ها در هر دو جناح نسبت به کسی که قرار است در نهایت به مصاف احمدی نژاد برود جدی ست. طبیعتا کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که احمدی نژاد به یک توافق پنهان برای حفظ مثلا وحدت اصولگرایان نظیر آنچه به حذف حداد عادل منجر شد گردن بگذارد و به قول معروف از خر شیطان پائین بیاید.
توصیه ی طرفداران زیر جناح احمدی نژاد به رادیکال شدنش برای این دوره را باید جدی گرفت. او می تواند یک شبه انقلابی شود و با یک بناپارتیزم حیرت آور همه ی تدابیر اتخاذ شده در جبهه ی رقیب را به هم ریزد. پالیزدار آزمون تمام شده ای نیست. نباید فکر کرد که ارکان قدرت اجازه خواهند داد او را به تلویزیون بیاورند و وادارکنند از انقلاب مخملی - حتما این بار سرخ - پرده بردارد. احتمال اینکه او با یک محاکمه ی علنی افشاگر سکانداران جناح رقیب شود کم نیست. هنوز وزیر اطلاعات و بسیاری از راهبران امور موضعی نگرفته اند و این می تواند حاوی معنای معینی باشد.
درست است که یک ائتلاف بزرگ اعلام نشده از روحانیت، کارگزاران و اصلاح طلبان در مقابل احمدی نژاد و پشتیبانانش در حال شکل گیری است. اما او نیز روحانیت "ویژه" ی خود - از جمله آیت الله مصباح - و حوزه ی علمیه ی پشتیبان خود - مدرسه ی حقانی- و نظر مثبت رهبری و از همه مهم تر حمایت ارگان های اصلی قدرت سیاسی نظامی را دارد.
مردم زحمتکش، نیروهای کار و مجموعه ی عظیمی از اقشار میانه که بحران اقتصادی کمر آن را ها شکسته و می شکند از خود می پرسند، اگر انتخابات هدایت شده ی مجلس به راهکاری برای خروج از بحران نینجامد، چه دلیلی وجود دارد که انتخابات ریاست جمهوری به چنین راهکاری بینجامد، بویژه که کاندیداهای امتحان پس داده ای را رو در روی هم قرار می دهد که هیچ برنامه ی مردمی در چنته ندارند و همه در مهمترین ضربه ی کاری به مردم یعنی خصوصی سازی افسار گسیخته دیکته شده از طرف بانک جهانی متفق القول اند.
اگر شکاف بزرگ از راس تا ذیل مجموعه ی حاکمیت را در کنار بحران اقتصادی عملا رها شده ی موجود و تنازعات جدی در سیاست خارجی کشور بگذاریم که تقریبا برای هیچکدام راه حلی منطقی جز تکرار حرف های گذشته، در کنار تقسیم کامل اموال عمومی ارائه نمی شود، و اگر متوجه باشیم عدم کنترل بحران و شدت بخشیدن به ابعاد آن با این اقدامات بسیار مخرب، چه بلایی بر سر مردم می آورد، شاید تنها به یک نتیجه برسیم و آن اینکه ممکن است به زودی به دورانی وارد شویم که بالایی ها نمی توانند و پائینی ها نمی خواهند به روش قبل زندگی را ادامه دهند. آیا بالایی ها چشمشان برای دیدن تکرار وضعیت تاریخی، به یک کم سویی مزمن دچار شده است؟ این را سیر رویدادهای آینده مشخص خواهد کرد.
________________________________________
1- خبرگزاری ها 29 فروردین
2- رئیس جمهور اخیرا اعلام کرد که با اجازه ی رهبر خرج کرده و نمایندگان هم به زودی تصویبش خواهند کرد( توضیح)
3- اعتماد پنجشنبه 29 خرداد
4- کارگزاران 3 تیر
انتخابات مدیریت شده ی مجلس هیچ دردی را علاج نکرد
انتخابات ریاست جمهوری اعلام نشده کلید خورده است
احمد سپیداری
1387/4/6
چندی پیش حاج آقا مهدوی کنی "بزرگ و ریش سفید" اصولگرایان که برای انسجام بخشیدن به مجموعه راستگرایان حکومتی با نمایندگی در مجلس خبرگان رهبری دوباره به صحنه علنی رودررویی ها وارد شده، اظهاراتی کرد که تامل برانگیز بود. او گفت: در ملاقات خود با آقاي احمدي‌نژاد به ايشان گفتم كه ما را ابزار فرض نكنيد. ما پيش و پس از انقلاب مبارز بوديم و با فساد و آنچه مخالف مصالح دين و كشور است مبارزه مي‌كنيم.(1) چنین واکنشی ابتدا به ساکن نبود. از مدت ها قبل نیز صف بندی شدید و غلیظی در درون جریان راست اصولگرا عیان شده بود، اما گروه های مختلف درون جناح راست منتظر نتایج وزن کشی در انتخابات بودند تا تعرض را برای به عقب راندن دیگری آغاز کنند. نتایج انتخابات مجلس شورای اسلامی شکست زیرجناح اصولگرا و پر مدعای احمدی نژاد را به روشنی عیان کرد و معلوم ساخت آن خیل عظیم مردمی که هیجان زده در اطراف اتومبیل او در شهرستان ها می دوند و اشک می ریزند احتمالا قابلیت تکثیر رای در همه ی شهرستان های محل عزیمتشان را نمی توانسته اند داشته باشند. این شکست برای این گروهبندی که با پشتیبانی مراجع اصلی قدرت و حزب الله تغییر ماموریت یافته ی ایران، قبضه ی مجلس و یورش بعدی به قوه ی قضائیه را برنامه ریزی کرده، بسیار گران تمام شد. برکناری دو وزیر موثر در به شکست کشاندن رئیس جمهور، یکی در امور اقتصادی و دیگری وزارت کشور واکنش رئیس جمهور به بی وفایی یاران اصولگرایی بود که در کار قدر قدرتی او و متحدانش سنگ انداخته بودند.
تشکیل مجلس جدید وجود یک صف بندی آشکار قابل پیشبینی را بیش از پیش مشخص ساخت. اگرچه این صف بندی هنوز دوام و قوام درستی در جهت گروهبندی های عمل کننده تحت عنوان اصولگرایان را نیافته و نباید از امکانات دولت و پشتیبانان طراز اول آن در هرم قدرت برای یارگیری نمایندگان با اهدای پروژه های بزرگ شهرستانی غافل شد، اما رد دو فوریت بودجه ی احتمالا خرج شده ی دولت برای مواجهه با بحران (2) و تعداد کم آرای حمایت از لایحه ی مذکور، و نیز آتش سنگین توپخانه های تبلیغاتی پیش از موقع انتخابات ریاست جمهوری در روزنامه ها، سایت ها و رسانه های دو زیر جناح، قطعی بودن آن را به نمایش گذاشت. واقعه ی دیگری نیز در مجلس رخ داد که قابل توجه به نظر می رسد. درست پس از این رای گیری و زمزمه ی اعلام انشعاب طرفداران احمدی نژاد از ائتلاف اصولگرایان، مهندس باهنر ضمن مخالفت با پیشنهاد انشعاب فراکسیون طرفدار دولت در مجلس، بطور تلوحی گفت چنین اقدامی با نشان دادن تعداد بسیار کم مدافعین دولت به ضرر آن ها خواهد بود و بهتر است اجرای اینکار را به زمان مناسب تری بیندازند.
مصاحبه های متعدد نمایندگان اصولگرا و استراتژیست های پشت پرده ی "رایحه ی خوش خدمت" با ویژه نامه های غیر دیجیتال روزنامه های یومیه، از رویارویی های تازه، و آشکار و رسانه ای شدن صریح صف بندی های تند و بی پروایی خبر می دهد که ممکن است در هفته ها و ماه های منتهی به انتخابات آتی ریاست جمهوری شاهدش باشیم.
باید متوجه بود که یکی از دعواهای اصلی موجود بر سر سکانداری انتخابات است. وجود مجلسی غیر منطبق با خواست زیر جناح ریاست جمهور معنای روشنی دارد که مهمترین وجه آن، عدم امکان قبضه کردن وزارت کشور است. و این وزارت خانه ای ست که نقش کلیدی در برگزاری انتخابات دارد. لاریجانی در ملاقات با احمدی نژاد پس از انتخاب بعنوان رئیس مجلس به صراحت به لزوم هماهنگی لازم برای تعیین یک وزیر کشور قوی اشاره کرد. اخیرا وزیر کشور سابق نیز از دلایل مخالفت های احمدی نژاد با او پرده برداشت و اعلام داشت رئیس جمهور قصد جایگزینی تعدادی از استانداران و فرمانداران را داشته که به لحاظ تاثیر این مقامات در انتخابات، آن تغییرها را به صلاح نمی دانسته و با موفقیت در برابر آن ایستادگی کرده است.(3)
سخنگوی شورای نگهبان نیز از لزوم بازنگری قانون انتخابات و نوشته شدن یک قانون جامع همچون اصل 44 توسط مجلس تشخیص مصلحت نظام صحبت به میان آورد.(4) تا در آن کاندید ریاست جمهوری از طرف احزاب رسمی کشور معرفی شود و تعداد آن ها نیز محدود به چند نفر باشد، تا کار از دست در نرود.
معضل دیگر معرفی کاندیدا از طرف گروهبندی ها و جناح های حاضر در مجلس برای انتخابات ریاست جمهوری ست. هم اکنون از گزینه هایی نظیر ناطق نوری، ولایتی، لاریجانی و قالی باف در میان اصولگرایان و خاتمی و کروبی در میان ائتلاف اصلاح طلبان سخن جدی تری به میان است، اما تردید ها در هر دو جناح نسبت به کسی که قرار است در نهایت به مصاف احمدی نژاد برود جدی ست. طبیعتا کسی نمی تواند انتظار داشته باشد که احمدی نژاد به یک توافق پنهان برای حفظ مثلا وحدت اصولگرایان نظیر آنچه به حذف حداد عادل منجر شد گردن بگذارد و به قول معروف از خر شیطان پائین بیاید.
توصیه ی طرفداران زیر جناح احمدی نژاد به رادیکال شدنش برای این دوره را باید جدی گرفت. او می تواند یک شبه انقلابی شود و با یک بناپارتیزم حیرت آور همه ی تدابیر اتخاذ شده در جبهه ی رقیب را به هم ریزد. پالیزدار آزمون تمام شده ای نیست. نباید فکر کرد که ارکان قدرت اجازه خواهند داد او را به تلویزیون بیاورند و وادارکنند از انقلاب مخملی - حتما این بار سرخ - پرده بردارد. احتمال اینکه او با یک محاکمه ی علنی افشاگر سکانداران جناح رقیب شود کم نیست. هنوز وزیر اطلاعات و بسیاری از راهبران امور موضعی نگرفته اند و این می تواند حاوی معنای معینی باشد.
درست است که یک ائتلاف بزرگ اعلام نشده از روحانیت، کارگزاران و اصلاح طلبان در مقابل احمدی نژاد و پشتیبانانش در حال شکل گیری است. اما او نیز روحانیت "ویژه" ی خود - از جمله آیت الله مصباح - و حوزه ی علمیه ی پشتیبان خود - مدرسه ی حقانی- و نظر مثبت رهبری و از همه مهم تر حمایت ارگان های اصلی قدرت سیاسی نظامی را دارد.
مردم زحمتکش، نیروهای کار و مجموعه ی عظیمی از اقشار میانه که بحران اقتصادی کمر آن را ها شکسته و می شکند از خود می پرسند، اگر انتخابات هدایت شده ی مجلس به راهکاری برای خروج از بحران نینجامد، چه دلیلی وجود دارد که انتخابات ریاست جمهوری به چنین راهکاری بینجامد، بویژه که کاندیداهای امتحان پس داده ای را رو در روی هم قرار می دهد که هیچ برنامه ی مردمی در چنته ندارند و همه در مهمترین ضربه ی کاری به مردم یعنی خصوصی سازی افسار گسیخته دیکته شده از طرف بانک جهانی متفق القول اند.
اگر شکاف بزرگ از راس تا ذیل مجموعه ی حاکمیت را در کنار بحران اقتصادی عملا رها شده ی موجود و تنازعات جدی در سیاست خارجی کشور بگذاریم که تقریبا برای هیچکدام راه حلی منطقی جز تکرار حرف های گذشته، در کنار تقسیم کامل اموال عمومی ارائه نمی شود، و اگر متوجه باشیم عدم کنترل بحران و شدت بخشیدن به ابعاد آن با این اقدامات بسیار مخرب، چه بلایی بر سر مردم می آورد، شاید تنها به یک نتیجه برسیم و آن اینکه ممکن است به زودی به دورانی وارد شویم که بالایی ها نمی توانند و پائینی ها نمی خواهند به روش قبل زندگی را ادامه دهند. آیا بالایی ها چشمشان برای دیدن تکرار وضعیت تاریخی، به یک کم سویی مزمن دچار شده است؟ این را سیر رویدادهای آینده مشخص خواهد کرد.
________________________________________
1- خبرگزاری ها 29 فروردین
2- رئیس جمهور اخیرا اعلام کرد که با اجازه ی رهبر خرج کرده و نمایندگان هم به زودی تصویبش خواهند کرد( توضیح)
3- اعتماد پنجشنبه 29 خرداد
4- کارگزاران 3 تیر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر