تاسیسات جدید جنگ بیولوژیک در آزمایشگاه لیورمور[1]
نوشته ی: لولنا میلز[2] برگردان: هما احمدزاده
برنامه های تحقییقاتی پیرامون سلاح های بیولوژیک در آزمابشگاه سلاح های هسته ای لیورمور، درست در 40 مایلی شرق سانفرانسیکو، گسترش وحشتناکی یافته است. درسایت اصلی آزمایشگاه واقع در انتهای شرقی لیورمور و در بخش آزمایش انفجارهای بسیار مخرب که سایت 300 نامیده می شود، احتمالا برخی از مرض های خطرناک شناخته شده ی بشری مورد آزمایش قرارگرفته تا در معرض اصلاحات ژنتیکی قرارگیرند . برنامه های این آزمایشگاه، اگر قانونی شود، در نوع خود اولین تحقیق مرکب، یا " ترکیب" سلاح های هسته ای و بیولوژیکی در یک تاسیسات می باشد. برای نقل و انتقال نمونه های مرگ آور این فرآورده ها، احتمالا از اداره ی پست آمریکا و همچنین شرکت های پستی خصوصی استفاده می شود.
آزمایشگاه لیورمور بر تاسیسات سه برنامه ی جدید تحقیقاتی بیولوژیک نظارت دارد که در مورد عاقلانه بودن چنین اقداماتی، نگرانی زیادی وجود دارد. اهالی این منطقه با این سوال مواجه اند که این تحقیقات چه تاثیر بر اهالی منطقه و بر "سنترال ولی" که مرکز کشاورزی کالیفرنیا است، خواهد داشت. اعتراض دیگر واقع شدن این مرکز تحقیقاتی در درمحل آزمایشگاه اسلحه های هسته ای ست، زیرا می تواند ممنوعیت تولید این اسلحه در مقاوله نامه ی سلاح های بیولوژیکی[3] را نقض کند و یا این حس را بوجود آورد که زیرپا گذاشته می شود.
تفاوت و خطرناک
تحقیق پایه ی بیولوژیک در آزمایشگاه لیورمور تاریخی طولانی دارد. محققین اولیه برروی واکنش انسان نسبت به تشعشع تحقیق می کردند. جان گفمن[4] و آرتور تامپلین[5] در ضمن این مطالعات جدید، دربخش بیو- پزشکی آزمایشگاه به کار مشغول بودند که در آن میزان تشعشع نشان وارده ایمن نبود.
برنامه های پایه ای بیولوژیک با تحقیقات پیشرفته درباره ی عوامل جنگ بیولوژیک پیشنهاد شده کاملا متفاوت است. تحقیقات پایه ای بیولوژیک نه عوامل اسلحه های بیولوژیک، مانند عامل زنده ی سیاه زخم را به صورت اسپری درمی آورند، و نه به آزمایشگاه های خاص و شدیدا تحدید شده نیازدارند. بیشتر بودجه ی تحقیقات عوامل اسلحه های بیولوژیکی پیشنهاد شده در آزمایشگاه لیورموررا بخش امنیت داخلی آمریکا (دی اچ اس)[6] تامین می کند.
آزمایشگاه لیورمور بطورفزاینده ای برای تاسیس مرکز بزرگ تحقیقات عوامل جنگ بیولوژیک در کالیفرنیا با دی اچ اس همکاری می کند. ساختار این آزمایشگاه سازماندهی مجدد شده است تا سازمان امنیت داخلی وارد هیئت مدیره ی این سازمان ها شود، و علت این عمل را هم " پشتیبانی بهتر ازحامیان اصلی" اعلام کردند.
اولین تاسیات بیولوژیک جدید که در سال 2002 طرح و در سایت اصلی آزمایشگاه اجرا می شود، آزمایشگاه کوچک و تحت کننرل امنیتی شدیدی ست ی ست که عوامل مرگباری نظیر میکرب سیاه زخم و طاعون و تب مالت را به صورت اسپری در می آورد و می تواند همزمان برروی یک صد حیوان کوچک آزمایش کند (سطح حافظت بسیار بالایی برای چنین موارد بیماری زایی لازم است چرا که ممکن است موجب مرض های جدی و مرگبار شود.)
اگر این تاسیسات فعال شوند، هرماهه حدود 60 محموله عوامل بیماری زای خطرناک به داخل و خارج از این تاسیسات حمل خواهد شد. از آن گذشته، محقیقن آزمایشگاه لیورمور در نظر دارند که عوامل اسلحه های بیولوژیکی را اصلاح ژنتیکی کنند. شکایت گروها و سازمان هایی مانند "حمایت از سه دره"[7] و " دیدبان هسته ای نیومکزیکو"[8] در دادگاه مبنی بر عدم کفایت اسناد دولت در مورد تاثیر این تصمیم گیری برمحیط زیست، مانع قعال شدن این پروژه ها شده است. این دعوی موجب طرح موضوع هایی همچون امنیت در مقابل زلزله، حوادث، عدم موفقیت سیستم های تصفیه ی خروجی ها و بطور کلی پائین بودن امنیت آن شده است.
تاسیسات دوم را "مرکز دانش های دفاع بیولوژیکی"[9] نامیده اند که در سایت اصلی قرار دارد. این تاسیسات در سال 2004 با هدف ایجاد مرکزی برای جمع آوری، دسته بندی، و توزیع اطلاعات بدست آمده در مورد اسلحه های بیولوژیک و ارائه آن به دی اچ اس تشکیل شده است. این مرکز اطلاعات را تهیه می کند و به سئوالات خواسته شده درمورد توالی ژنی، واکسن ها، و خطرات بالقوه ی این اطلاعات جواب می دهد. دامنه ی فعالیت این مرکز به اطلاع عموم نرسیده است و تحت قانون آزادی اطلاعات باید مورد تحقیق قرار بگیرد.
و سومین تاسیسات امسال توسط دانشگاه کالیفرنیا (یو سی / لیورمور) و آزمایشگاه لیورمور پیشنهاد شده است. این مرکز در سایت 300، محل آزمون مدل بمب های هسته ای، واقع خواهد شد.
دانشگاه کالیفرنیا درخواست سازمان "حمایت از سه دره"، مبنی بر دریافت نسخه ای از پیشنهاد را رد کرده است. دی اچ اس در 9 اوت اعلام کرد که پیشنهاد دانشگاه کالیفرنیا و آزمایشگاه لیورمور در لیست سایت های کاندید شده ی مورد نظر است و پیش از پایان سال، دی اچ اس اسم سه یا چهار محل کاندید شده را اعلام خواهد کرد.
این تاسیسات نام تاسیسات دفاعی بیولوژیک و کشاورزی ملی[10] نامیده شده و یکی از بزرگترین آزمایشگاه بیولوژیکی جهان خواهد بود. این آزمایشگاه بیولوژیک عظیم به مساحت 50 هزارمترمربع با سطح ایمنی بسیار بالا (بی اس ال-3 و بی اس ال-4 ) در مساحتی به وسعت 30 تا 100 هکنار ساخته خواهد شد. ( بی اس ال-4) به آزمایشگاه هایی گفته می شود که روی عوامل بیماری زایی که درمانی برای آن نمی شناسند، مانند ویروس ابولا، مطالعه می کنند.)
نگاه غالب مبنی بر " نیاز به سرعت" دربرپایی این تاسیسات خطرناک، آن را از برنامه ریزی منطقی کاملا به دورکرده است. بازرسان کل بخش انرژی آمریکا (دی ا ای) این بخش را به واسطه ی نداشتن "مکانیزم مناسب برای هماهنگی بین تحقیقات عوامل بیولوژیکی و پیشرفت فعالیت ها"، مورد انتقاد قرارداده است.
بنابراسناد، آزمایشگاه لیورمور قصد دارد که مقابله با مشکلات پیش بردن برنامه ی اسلحه های بیولوژیکی پیشرفته را برعهده ی کمیته ی امنیت بیولوژیکی ( آی بی سی)[11] بگذارد. در حقیقت وظیفه ی این انستیتو نظارت بر مراعات دقیق تمامی قوانین، از جمله قوانین مدون شده در میثاق اسلحه های بیولوژیکی بین المللی، ست. اما کمیته ی امنیت بیولوژیکی ناظر بر آزمایشگاه لیورمور ملاقات های محرمانه دارد و مسئولین آن آزمایشگاه از گردهم آمدن در محلی شناخته شده، و با اطلاع فعالین اجتماعی و وسایل ارتباط جمعی، سرباز می زند . این کمیته ی مخفی و غیرپاسخگو در تصمیم گیری پیرامون آن که کی و کجا نتایج تحقیقات بیولوژیکی آزمایشگاه باید بایگانی شود و یا مرز را گذراند و وارد مرحله ی "اسلحه های دفاعی" شود، مشارکت دارد. آی بی سی در آزمایشگاه لیورمور" عوامل برگزیده" را مورد بازبینی قرارداده و تائید می کند. عوامل برگزیده، طبق تعریف،عوامل بیماری زایی نظیر غده ی خیارکی و سیاه زخم هستند که درسابق نیز به عنوان اسلحه ی میکربی مورد استفاده قرارگرفته اند.
گروه های منطقه با استفاده از قانون آزادی اطلاعات توانسته اند به برخی از یادداشت های متیبگ قبلی آی بی سی دسترسی پیدا کنند. این نوشته ها حاکی ازعدم وجود تلاش و نگرانی در نوشتن چاچوب کارهایی ست که باید انجام گیرد و موضوع های مربوط به آن است. آزمایشگاه لیورمور امیدواراست که مبدل به مجموعه ای از مرکز تحقیقات عوامل برگزیده جدید در محیطی شود که قوانین مراعات نمی شود و راهکارهایی که باید انجام گیرد، انجام نمی گیرد.
آمریکا پول فراوانی را صرف تحقیق عامل برگزیده می کند. طبق گزارش مرکز کنترل ارتش و گسترش تولید غیراتمی[12]، اززمان وقوع حادثه ی 11 سپتامبر، هیئت حاکمه ی بوش بیش از 36 میلیارد دلار به اسلحه های بیولوژیکی اختصاص داده است.
در "فورت دتریک" ایالت مریلند، دولت دارد مرکز ملی تحلیل دفاع بیولوژیکی و اقدام متقابل ( ان بی ا سی سی)[13] را می سازد. این مرکز، تاسیسات مخفی طبقه بندی شده ای ست که ممکن است رهبری "تیم قرمز" را به عهده بگیرد. تیم قرمز گروه تحقیقاتی ای ست که به بهانه ی بررسی اقدامات احتمالی تروریست ها، برروی اسلحه های بیولوژیکی جدید کار می کند. و بدتر از همه اینکه، پرسنل این مرکز در پروژه های مختلف خود با آزمایشگاه لیورمورهمکاری تنگاتنگی خواهند داشت. در واقع، اسناد موجود نشان می دهند که برخی از پروژه های مرکزان بی ا سی سی ممکن است عملا درآزمایشگاه لیورمور انجام گیرد.
درمورد جزئیات همکاری آزمایشگاه لیورمور با ان بی ا سی سی ، همچون سایر پیشنهادات این آزمایشگاه که حاکی ازآمادگی غرق شدن در تحقیقات عوامل جنگ بیولوژیکی ست، نادانسته های بسیارزیادی وجود دارد که این خود مصیبتی است. دولت دارد سیاست دفاع بیولوژیکی خود را در مسیری اشتباه و به سرعت پیش می برد که به راهی تاریک و خطرناک منجر می شود. و این مردم هستند که می توانند مانع این اعمال احمقانه شوند.
[1] Livermore Lab
[2] Loulena Miles
[3] Biological Weapons Convention
[4] John Gofman
[5] Arthur Tamplin
[6] U.S. Deptartment of Homeland Security (DHS).
[7] Tri-Valley CAREs
[8] Nuclear Watch New Mexico
[9] Biodefense Knowledge Center
[10] National Bio and Agro Defense Facility
[11] Institutional Biosafety Committee (IBC)
[12] Center for Arms Control and Non-Proliferation
[13] National Biodefense Analysis and Countermeasures Center (NBACC)
نوشته ی: لولنا میلز[2] برگردان: هما احمدزاده
برنامه های تحقییقاتی پیرامون سلاح های بیولوژیک در آزمابشگاه سلاح های هسته ای لیورمور، درست در 40 مایلی شرق سانفرانسیکو، گسترش وحشتناکی یافته است. درسایت اصلی آزمایشگاه واقع در انتهای شرقی لیورمور و در بخش آزمایش انفجارهای بسیار مخرب که سایت 300 نامیده می شود، احتمالا برخی از مرض های خطرناک شناخته شده ی بشری مورد آزمایش قرارگرفته تا در معرض اصلاحات ژنتیکی قرارگیرند . برنامه های این آزمایشگاه، اگر قانونی شود، در نوع خود اولین تحقیق مرکب، یا " ترکیب" سلاح های هسته ای و بیولوژیکی در یک تاسیسات می باشد. برای نقل و انتقال نمونه های مرگ آور این فرآورده ها، احتمالا از اداره ی پست آمریکا و همچنین شرکت های پستی خصوصی استفاده می شود.
آزمایشگاه لیورمور بر تاسیسات سه برنامه ی جدید تحقیقاتی بیولوژیک نظارت دارد که در مورد عاقلانه بودن چنین اقداماتی، نگرانی زیادی وجود دارد. اهالی این منطقه با این سوال مواجه اند که این تحقیقات چه تاثیر بر اهالی منطقه و بر "سنترال ولی" که مرکز کشاورزی کالیفرنیا است، خواهد داشت. اعتراض دیگر واقع شدن این مرکز تحقیقاتی در درمحل آزمایشگاه اسلحه های هسته ای ست، زیرا می تواند ممنوعیت تولید این اسلحه در مقاوله نامه ی سلاح های بیولوژیکی[3] را نقض کند و یا این حس را بوجود آورد که زیرپا گذاشته می شود.
تفاوت و خطرناک
تحقیق پایه ی بیولوژیک در آزمایشگاه لیورمور تاریخی طولانی دارد. محققین اولیه برروی واکنش انسان نسبت به تشعشع تحقیق می کردند. جان گفمن[4] و آرتور تامپلین[5] در ضمن این مطالعات جدید، دربخش بیو- پزشکی آزمایشگاه به کار مشغول بودند که در آن میزان تشعشع نشان وارده ایمن نبود.
برنامه های پایه ای بیولوژیک با تحقیقات پیشرفته درباره ی عوامل جنگ بیولوژیک پیشنهاد شده کاملا متفاوت است. تحقیقات پایه ای بیولوژیک نه عوامل اسلحه های بیولوژیک، مانند عامل زنده ی سیاه زخم را به صورت اسپری درمی آورند، و نه به آزمایشگاه های خاص و شدیدا تحدید شده نیازدارند. بیشتر بودجه ی تحقیقات عوامل اسلحه های بیولوژیکی پیشنهاد شده در آزمایشگاه لیورموررا بخش امنیت داخلی آمریکا (دی اچ اس)[6] تامین می کند.
آزمایشگاه لیورمور بطورفزاینده ای برای تاسیس مرکز بزرگ تحقیقات عوامل جنگ بیولوژیک در کالیفرنیا با دی اچ اس همکاری می کند. ساختار این آزمایشگاه سازماندهی مجدد شده است تا سازمان امنیت داخلی وارد هیئت مدیره ی این سازمان ها شود، و علت این عمل را هم " پشتیبانی بهتر ازحامیان اصلی" اعلام کردند.
اولین تاسیات بیولوژیک جدید که در سال 2002 طرح و در سایت اصلی آزمایشگاه اجرا می شود، آزمایشگاه کوچک و تحت کننرل امنیتی شدیدی ست ی ست که عوامل مرگباری نظیر میکرب سیاه زخم و طاعون و تب مالت را به صورت اسپری در می آورد و می تواند همزمان برروی یک صد حیوان کوچک آزمایش کند (سطح حافظت بسیار بالایی برای چنین موارد بیماری زایی لازم است چرا که ممکن است موجب مرض های جدی و مرگبار شود.)
اگر این تاسیسات فعال شوند، هرماهه حدود 60 محموله عوامل بیماری زای خطرناک به داخل و خارج از این تاسیسات حمل خواهد شد. از آن گذشته، محقیقن آزمایشگاه لیورمور در نظر دارند که عوامل اسلحه های بیولوژیکی را اصلاح ژنتیکی کنند. شکایت گروها و سازمان هایی مانند "حمایت از سه دره"[7] و " دیدبان هسته ای نیومکزیکو"[8] در دادگاه مبنی بر عدم کفایت اسناد دولت در مورد تاثیر این تصمیم گیری برمحیط زیست، مانع قعال شدن این پروژه ها شده است. این دعوی موجب طرح موضوع هایی همچون امنیت در مقابل زلزله، حوادث، عدم موفقیت سیستم های تصفیه ی خروجی ها و بطور کلی پائین بودن امنیت آن شده است.
تاسیسات دوم را "مرکز دانش های دفاع بیولوژیکی"[9] نامیده اند که در سایت اصلی قرار دارد. این تاسیسات در سال 2004 با هدف ایجاد مرکزی برای جمع آوری، دسته بندی، و توزیع اطلاعات بدست آمده در مورد اسلحه های بیولوژیک و ارائه آن به دی اچ اس تشکیل شده است. این مرکز اطلاعات را تهیه می کند و به سئوالات خواسته شده درمورد توالی ژنی، واکسن ها، و خطرات بالقوه ی این اطلاعات جواب می دهد. دامنه ی فعالیت این مرکز به اطلاع عموم نرسیده است و تحت قانون آزادی اطلاعات باید مورد تحقیق قرار بگیرد.
و سومین تاسیسات امسال توسط دانشگاه کالیفرنیا (یو سی / لیورمور) و آزمایشگاه لیورمور پیشنهاد شده است. این مرکز در سایت 300، محل آزمون مدل بمب های هسته ای، واقع خواهد شد.
دانشگاه کالیفرنیا درخواست سازمان "حمایت از سه دره"، مبنی بر دریافت نسخه ای از پیشنهاد را رد کرده است. دی اچ اس در 9 اوت اعلام کرد که پیشنهاد دانشگاه کالیفرنیا و آزمایشگاه لیورمور در لیست سایت های کاندید شده ی مورد نظر است و پیش از پایان سال، دی اچ اس اسم سه یا چهار محل کاندید شده را اعلام خواهد کرد.
این تاسیسات نام تاسیسات دفاعی بیولوژیک و کشاورزی ملی[10] نامیده شده و یکی از بزرگترین آزمایشگاه بیولوژیکی جهان خواهد بود. این آزمایشگاه بیولوژیک عظیم به مساحت 50 هزارمترمربع با سطح ایمنی بسیار بالا (بی اس ال-3 و بی اس ال-4 ) در مساحتی به وسعت 30 تا 100 هکنار ساخته خواهد شد. ( بی اس ال-4) به آزمایشگاه هایی گفته می شود که روی عوامل بیماری زایی که درمانی برای آن نمی شناسند، مانند ویروس ابولا، مطالعه می کنند.)
نگاه غالب مبنی بر " نیاز به سرعت" دربرپایی این تاسیسات خطرناک، آن را از برنامه ریزی منطقی کاملا به دورکرده است. بازرسان کل بخش انرژی آمریکا (دی ا ای) این بخش را به واسطه ی نداشتن "مکانیزم مناسب برای هماهنگی بین تحقیقات عوامل بیولوژیکی و پیشرفت فعالیت ها"، مورد انتقاد قرارداده است.
بنابراسناد، آزمایشگاه لیورمور قصد دارد که مقابله با مشکلات پیش بردن برنامه ی اسلحه های بیولوژیکی پیشرفته را برعهده ی کمیته ی امنیت بیولوژیکی ( آی بی سی)[11] بگذارد. در حقیقت وظیفه ی این انستیتو نظارت بر مراعات دقیق تمامی قوانین، از جمله قوانین مدون شده در میثاق اسلحه های بیولوژیکی بین المللی، ست. اما کمیته ی امنیت بیولوژیکی ناظر بر آزمایشگاه لیورمور ملاقات های محرمانه دارد و مسئولین آن آزمایشگاه از گردهم آمدن در محلی شناخته شده، و با اطلاع فعالین اجتماعی و وسایل ارتباط جمعی، سرباز می زند . این کمیته ی مخفی و غیرپاسخگو در تصمیم گیری پیرامون آن که کی و کجا نتایج تحقیقات بیولوژیکی آزمایشگاه باید بایگانی شود و یا مرز را گذراند و وارد مرحله ی "اسلحه های دفاعی" شود، مشارکت دارد. آی بی سی در آزمایشگاه لیورمور" عوامل برگزیده" را مورد بازبینی قرارداده و تائید می کند. عوامل برگزیده، طبق تعریف،عوامل بیماری زایی نظیر غده ی خیارکی و سیاه زخم هستند که درسابق نیز به عنوان اسلحه ی میکربی مورد استفاده قرارگرفته اند.
گروه های منطقه با استفاده از قانون آزادی اطلاعات توانسته اند به برخی از یادداشت های متیبگ قبلی آی بی سی دسترسی پیدا کنند. این نوشته ها حاکی ازعدم وجود تلاش و نگرانی در نوشتن چاچوب کارهایی ست که باید انجام گیرد و موضوع های مربوط به آن است. آزمایشگاه لیورمور امیدواراست که مبدل به مجموعه ای از مرکز تحقیقات عوامل برگزیده جدید در محیطی شود که قوانین مراعات نمی شود و راهکارهایی که باید انجام گیرد، انجام نمی گیرد.
آمریکا پول فراوانی را صرف تحقیق عامل برگزیده می کند. طبق گزارش مرکز کنترل ارتش و گسترش تولید غیراتمی[12]، اززمان وقوع حادثه ی 11 سپتامبر، هیئت حاکمه ی بوش بیش از 36 میلیارد دلار به اسلحه های بیولوژیکی اختصاص داده است.
در "فورت دتریک" ایالت مریلند، دولت دارد مرکز ملی تحلیل دفاع بیولوژیکی و اقدام متقابل ( ان بی ا سی سی)[13] را می سازد. این مرکز، تاسیسات مخفی طبقه بندی شده ای ست که ممکن است رهبری "تیم قرمز" را به عهده بگیرد. تیم قرمز گروه تحقیقاتی ای ست که به بهانه ی بررسی اقدامات احتمالی تروریست ها، برروی اسلحه های بیولوژیکی جدید کار می کند. و بدتر از همه اینکه، پرسنل این مرکز در پروژه های مختلف خود با آزمایشگاه لیورمورهمکاری تنگاتنگی خواهند داشت. در واقع، اسناد موجود نشان می دهند که برخی از پروژه های مرکزان بی ا سی سی ممکن است عملا درآزمایشگاه لیورمور انجام گیرد.
درمورد جزئیات همکاری آزمایشگاه لیورمور با ان بی ا سی سی ، همچون سایر پیشنهادات این آزمایشگاه که حاکی ازآمادگی غرق شدن در تحقیقات عوامل جنگ بیولوژیکی ست، نادانسته های بسیارزیادی وجود دارد که این خود مصیبتی است. دولت دارد سیاست دفاع بیولوژیکی خود را در مسیری اشتباه و به سرعت پیش می برد که به راهی تاریک و خطرناک منجر می شود. و این مردم هستند که می توانند مانع این اعمال احمقانه شوند.
[1] Livermore Lab
[2] Loulena Miles
[3] Biological Weapons Convention
[4] John Gofman
[5] Arthur Tamplin
[6] U.S. Deptartment of Homeland Security (DHS).
[7] Tri-Valley CAREs
[8] Nuclear Watch New Mexico
[9] Biodefense Knowledge Center
[10] National Bio and Agro Defense Facility
[11] Institutional Biosafety Committee (IBC)
[12] Center for Arms Control and Non-Proliferation
[13] National Biodefense Analysis and Countermeasures Center (NBACC)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر